Çocukluk hastalıklarının devrialemi içinde hastane yahut sağlık ocaklarında “pratik” veçhi ile tanıştıktan sonra tıbbın, kavramsal/teorik olarak zihnimde eyleştirmem üniversite yıllarıma tekabül ediyor, “arkeolojide tıp”…
“Apollon” ve “Asklepios” muhteremlerden “Hipokrat” ve “Galen” efendilere uzanan tıbbın “mitolojik/ezoterik/filozofik” iz düşümleri.
“İbn’i Sina” ve “Razi” müstesna değildi tıbbın kadim dehlizlerindeki anlam(a) yolculuğumda…
“Doktor Ernesto Guevara” ile bir anda Latin kıyılarında buldum kendimi.
Göre göre, duya duya, okuya okuya neyin ayırdına vardım…
“Toplum için(de) tıp” cüzüne.
“Tıp toplum için mi?”…
“Kapitalizm/endüstri/bireyci” tıp mı yoksa?
Mevzu elbette “kamu-özel” makasına hapsedilemeyecek kadar grift…
Ne kamular tanırım içinde toplum için tıp yok, ne özeller tanırım bizatihi kuruluş nedeni toplum için tıp.
Mesele “mülkiyet” değil…
Bakış/yöntem/felsefe.
Dünya tarihini yorumlayabilmek için en esaslı kılavuzlardan biridir tıp tarihi…
Emeğin, paylaşımın, dayanışmanın ara sokaklarında yapılacak yürüyüşün nihayeti her insanın “kültür, sınır, varlık” ayrımı gözetilmeksizin hür yaşamalarının hedeflendiği büyük insanlık meydanına çıkar.
E serde “yurtsever” damar da var, Türkiye Cumhuriyeti’ne giden yoldaki “İttihatçı” ve “Kuvvacı” hekim emeğini hatim ekmek de çok faydalı oldu bakın orta yaşlarımda, tavsiye ederim yeteri oranda doz…
İttihat ve Terakki’nin “Doktorlar Grubu” misal “Doktor Nâzım, Doktor Bahattin Şakir, Doktor Rusuhi”.
Cumhuriyetin ilk sağlık bakanları yahut…
“Dr. Adnan Adıvar, Dr. Refik Saydam, Dr. Rıza Nur”.
14 Mart Tıp Bayramı’na “tarih” veren mevzu ya da…
Tıbbiyeli Hikmet’e selam olsun.
Mikro da görmek lazım “toplumcu/eylemci” tıp kahramanlarını…
Milli Mücadele dönemi Kastamonu Sağlık Müdürü Ferruh Niyazi’ye selam olsun.
Savaş zamanı milleti için cephede…
Barış zamanı milleti için meslek başında.
Her iki zaman, mekan ve halde de bilinç aynı düstur üzerinden kan pompalar beyne…
“Toplum için hizmet”.
İsimler değişir, suretler değişir, zaman ve mekan değişir…
O bilinç steteskop misali asılı kalır hekimin sol göğsünün altındaki cevahirde.
İşte o emaneti layığı ile taşımaya ant içmiş bir genç hekim geldi günlerden bir gün Boyabat’a…
Antakya’nın sıcağını getirdi şefkatli ellerinde.
Hacettepe Tıbbiyesi ve ardından Ankara Numune Hastanesi’nden “İç Hastalıkları Uzmanı” diplomalı…
“Merhaba, Boyabat Devlet Hastanesi”.
Nerede bir Boyabatlı görürseniz sorun…
Çocuk dahi olsa anadan babadan duymuştur, şanı emeğinin eseridir, bir yöre bir hekimi ancak bu kadar sever ve kalbinin deruninde ilelebet saklar.
Kastamonu (SSK) Sosyal Sigortalar Hastanesi “merhaba”…
“Dahiliye Servisi”.
Kastamonu SSK’yi tıp/toplum tarihine altın harflerle yazdıranlardan biridir…
Hekim olarak, toplum ve emekten yana durarak.
İsmi her geçtiğinde “Allah razı olsun” ile başlayan ve taçlanan Anadolu minnettarlık cümlesine en çok nail olanlardandır kuşkusuz…
Toplumcu olmak her iki cihanda bahtiyarlığın “gerek” şartıdır.
“Doktor Handan Doyum”…
Yıllara sari emeği/ikameti/insanlığı ile “Handan Abla”sı Kastamonu’nun.
Topluma hizmet sadece “mesai saatleri” ile sınırlı değil onun için…
Anneler Derneği’nin ihtiyaç sahiplerine verdiği bir toplu yemekte tabaklara yemek servis ederken görürsünüz onu; şaşırmayın.
Kervan geçmez bir köydeki vatandaşları sağlık taramasından geçirirken de rastlarsınız…
Kız öğrencilere eğitim bursu verirken de.
Ömrü topluma adamaktır bu…
Toplumdan aldığını topluma geri vermektir.
Kibirsiz…
Teklifsiz.
Daim yüzünde tebessüm…
Baki emeği ile.
(Doktor Handan Doyum şahsında tüm “toplumcu” hekimlerin ve cümle “toplumcu” sağlık çalışanlarının “14 Mart Tıp Bayramı” kutlu olsun…
Yaşasın “Toplum için(de) tıp”.)
