Geçtiğimiz yıllardan bir vakitti, deli gönül resmen olmasa da fiilen “kamusal” nitelik taşıyan sivil toplum örgütlerine üye olmaya meyletti, sahilimizdeki sel afeti sonrasıydı büyük olasılık…
Hatta üyelik iştahında milletçe “seferberlik” olur mu filan.
Olmaz mı?..
Herhalde olmaz Kastamonu’da.
Dedim ki aklımca, üyeleri arttıkça bu derneklerin, hem derneğe fayda hem de afetler döneminde “sivil güç”…
Altını çizmekte fayda var, “uyuşturucu” da bir nevi “afet”, kamudan önce sivil direnişe ihtiyaç var.
Yazdım evvel zamanda hikayeyi aslında…
Yeniden yazayım.
THK’nin kapısını çaldım ilk…
Üye olmak istediğimi belirttim, “bir telaş, bir telaş” muhataplarımda, “Başkan gelecek bekleyin” vesaire.
“Niye bekleyeyim?”..
Kurumsal bir yapı değil mi THK?
Her neyse…
“Üye alımını genel merkez durdurdu” denildi.
Üye olamadım neticede…
“THK Kastamonu” beni kabul etmedi.
Aradan aylar geçti…
“Müracaatınız vardı” şeklinde bir dönüş de olmadı hani.
Kızılay’ın telefonunu çaldırdım ardından…
“Üyelik müracaatınızı yapın, yönetim kurulumuz değerlendirecek, sonucu bildiririz” şeklinde bir cevap.
“Türkiye Cumhuriyet’i vatandaşıyım, yaşım kemal, yüz kızartıcı kabahat kaydım yok, sabıkam bimevcut, aidat ödeyecek gücüm de var az çok”…
Yönetim kurulu neyi mi değerlendirecek?
Tipime bakacaklar olsa olsa…
Gözümün üstünde kaşım var mı?
Haliyle…
Kızılay üyeliğim de olmadı.
Elde kaldı “Yeşilay”…
Kızılay ve THK’ye alınmayanı Yeşilay “döver”.
Aynı gönül coşkusu ve sorumluluğu hisseden dostlarım da aynı yolu tuttular…
Sormadım akıbetlerini.
(THK ve Yeşilay Kastamonu şube başkanları “memur”…
Bu durum bile ilimizde “sivil topluma” karşı yapılan kem bakıştır, başkanlık yapacak bir “sivil” yok mu, Kastamonu bu kadar mı “fakir”?
Kastamonu sivil kamuoyu bu durumu hazmetti…
Çoğunluk farkında bile değil büyük olasılık.
Memur, sivil topluma dair nasıl emek verecek, memuriyet mesaisinden mi feragat edecek?..
Bu dernekleri hakimiyet altında tutan “sivil” olmayan bir zihniyet mi var?
Kızılay şubesinde yaşanan seçim zaten evlere şenlikti…
Aynı siyasi düşüncenin mensupları kıyasıya yarıştılar, sivil mi sivil, siyasetin girdiği sivil toplum örgütü olur mu?)
(Yeşilay…
Kastamonu’da uyuşturucu ile mücadelenin neresinde?
Resmi kurumlarda konferans vermek ile derde deva bulunuyor mu?..
Her gün “caddede” olan biriyim, Yeşilay ile yolum hiç neden kesişmedi, nerede Yeşilay etkinlikleri?)
Not: 2020 yılıydı…
“Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı’nın Sosyal Gelişmeyi Destekleme Programı” (SOGEP) kapsamında desteklenen “Hayata Sarıl” projesi hayata geçirildi şehrimizde.
Kastamonu İl Sağlık Müdürlüğü’nündü “1 milyon 200 bin TL” bütçeli proje, ismi “Hayata Sarıl”, 18-30 yaş aralığındaki 25 kişiye “grafik tasarım ve fotoğrafçılık, terzilik ve modelistlik ile pasta yapımı ve sunumu”.
Yanlış söylemiş olmayayım…
Ağırlık “madde bağımlıları” idi kursiyerlerde.
Proje bitiminden sonra kurslar için alınan tüm malzemelerin Yeşilay Cemiyeti Kastamonu Şubesine devredileceği ve Yeşilay’ın kurslara devam edeceği ifade edildi…
Doğru bir karardı.
Soru şu…
Yeşilay devraldığı malzemeler ile aynı rotada kursları devam ettiriyor mu?
“1 milyon 200 bin TL” bütçe 2020’nin…
Kar topu yuvarlanarak, topluma faydasını yıllara sari sürdürmesi lazım değil mi, hele mevzu “bağımlılık” olunca.