Zonguldak'ın Devrek ilçesinde, evli ve 2 çocuk babası Kiren'in sağ ayak, sağ kol ve sağ gözünde 2 yaşında geçirdiği çocuk felci sonucu hasar oluştu. İlkokulu bitirmesinin ardından aile ekonomisine katkı sağlamak için ayakkabı boyacılığına başlayan Kiren, ustasının yanında çalıştıktan sonra Devrek Eski Terminal'de otobüs duraklarının önünde mesleğine devam etti.
Daha sonra ailesinin geçimini sağladığı ve iki çocuğunu okutup büyüttüğü işini Vedat Ali Özkan Caddesi'nde sürdüren Kiren, 38 yıldır aynı yerde müşterilerinin ayakkabılarını parlatıyor. Yüzde 41 engeline rağmen çalışmayı sürdüren ve işini severek yapan Kiren, mesleğini gücü yettiğince devam ettirmek istiyor.
Mustafa Kiren, AA muhabirine, engeline rağmen hayattaki mücadelesinden asla vazgeçmediğini dile getirdi.Her zaman dükkanının olmasını istediğini ancak hayat şartları nedeniyle bu isteğine ulaşamadığını anlatan Kiren, "Babama çocuk yaşta, 'Ayakkabı boyacılığı yapmak istiyorum.' dedim. O da bana karışmadı. O günden bu yana bu işe devam ediyorum." dedi.
"GELMEDİĞİM ZAMAN MERAK EDİP TELEFON EDENLER VAR"
Uzun yıllardır aynı cadde üzerinde ekmeğini kazanmaya çalıştığını ifade eden Kiren, "Devrek'te beni tanımayan bir elin parmaklarını sayacak kadar azdır. Burası ana cadde ve beni herkes tanır. Yaptığım işten zevk alıyorum. Bulunduğum ortamı seviyorum. Herkes burada bana yardımcı da oluyor. Benim gözümde buranın yeri özel." diye konuştu.
“ÖNEMLİ OLAN ZORU BAŞARMAK, KOLAYI HERKES YAPAR"
Kiren, engel sahibi olmanın bir işi yapamayacağı anlamına gelmediğine dikkati çekerek, şöyle devam etti: "İstedikten sonra engel tanımazsın, başarırsın, yeter ki iste. Ben buna örneğim. Kolum, ayağım, gözüm arızalı. Öyleyken bile bu halime şükür. Bir işi severek yapmayacaksan hiçbir işte başarılı olamazsın. Ben yaptığım işi seviyorum. Cumartesi ve pazar günleri bile buradayım. Zor oluyor ama önemli olan zoru başarmak, kolayı herkes yapar."
Bir gün gelmese insanların kendisini merak ettiğinden bahseden Kiren, sözlerini şöyle tamamladı:"Hemen telefon edenler var. Burada bir hanımefendi vardı. Gelmediğim zamanlar hanımıma, 'Bugün gelmedi, niye yok?' diye telefon ederdi. Benim için yeri özeldi, severdim. 38 yıldır aynı yerde ekmeğimi kazanmaktayım. Sağlığım elverdiği müddetçe, yapabildiğim kadarıyla burada çalışacağım." (GÖKHAN YILMAZ )
